İğde kokulu bahçemizde elimden tutan babam... İlk bisikletim pencerede kalan gözlerim... Geceler seni beklerken okyanusa dönerdi, manolyalar yasemenler açardı, yaşamak senin gelmenle yeniden başlardı...Yudumlarken çayını karanlıklar dağılırdı, gözlerine bakar saatlerce öyle kalırdım. Bir gün uçtum yuvadan... Çakmak çakmak gözlerinde ilk o zaman gördüm inci tanesi yaşları, ürkektim korkuyordum ama hep yanımdaydın biliyordum.

Bir yaz akşamıydı...

Sen yalnızlık balkonunda bizi beklerken, akşamlar kayıp gidiyordu bilinmez şehirlerde... Hatıralar gömülürken meçhule dünya hızla değişiyordu, biz değişiyorduk...Büyüyorduk anne baba oluyor seni daha iyi anlıyorduk...

Umut yıldızım, gönül çiçeğim, sevdalım...Tendeki canım, damardaki kanım, gözlerimdeki benim, gönlümdeki tahtım babam... Kulağıma fısıldadığın, öğütler, özgür martılar, barışçıl güvercinler...Başımız dik alnımız açık, buruk tatlı nağmeler... Merhamet yağmurları, sevgi tomurcukları ile uzanan ellerini haydi uzat tekrar, bak ben bıraktığın gibiyim...

Can yoldaşım, umut yıldızım BABAM...

Dönme dolaplar haydi uçurun tekrar uçurun, yükselelim gökyüzüne dokunalım sevgilerimi yüklediğim çocukluk anılarıma... Kim bilir belki bir gün bir gün yolumuz düşer o yıllara... Bir bardak süt, bir tadımlık horoz şekeri, bir de şalgam ikramı olur babamın...