Annelerinin dünyası da cenneti de cehennemi de evlatlarıdır. Bir çocuk ölürse bir anne ölür, bir evlat ölür bir baba bir eş bir sevgili ölür.

Siz hiç anne oldunuz mu? Siz hiç evladınızın kokusunu mezar taşında aradınız mı? Siz hiç çocuğunuz gözündeki tedirginliği, sesindeki titremeyi dinlediniz mi? Onun duyguları yüreğinizi yakıp geçti mi? Onun Gözyaşlarında boğuldunuz mu?

Herkesin evladı kendine kıymetli, herkesin evladı kendine değerli... Şunu bilin ki; Allah bazı hesapları öteki dünyaya bırakmayacak, üzdüğünüz kadar üzüleceksiniz. Yaktığınız kadar yanacaksınız, evlatlarınızdan çekeceksiniz. Kim birinin çocuğuna, o masum gençlere kıyarsa yada kıymasına neden olursa, Allah bin katını verecek, kendi çocuklarından çekecek, kendi çocuklarından yüzünü güldürmeyecek.

Hayatımda hiç beddua etmedim, kimseye etmeyeceğim de. Allah görüyor, Allah biliyor!!

Gözü yaşlı anneleri kim avutabilir, kim dindirebilir acılarını, kim söndürebilir yüreğindeki acıyı! Kim?

Bir çocuğun ayağına küçücük bir taş değmesine, gözünde nem bir damla yaş akmasına neden olan kim varsa, iki cihanda da mutlu olamayacak.

Bizim evlatlarımız kimsenin oyuncağı değil, evlatlarımız sağ olsun, evlatlarınızın yüzü gülsün, evlatlarımız mutlu olsun bize yeter...