Peygamberimizin en önemli özelliğidir "güvenilir olmak", adının anlamıdır "emin"... Kendinden emin olunan kişi, özü sözü bir kişi...

"İtimatsızlık kadar dostluğu bozan bir şey yoktur. Dostluk, iki ruhun birleşmesinden ibaret bulunduğuna göre, güvensiz birleşme olamaz." der Frank Crane.

Güvenilir insan olmak, insanlara güvenmek, en önemli duygudur güven hissetmek...

"İstediğin kadar inançlıyım de namaz kıl, sadaka ver. Umut verip, güven aşılayıp da yarı yolda bıraktığın insanın gönül sadakasını her iki dünyada da veremezsin." der Mevlana...

Güven öyle bir duygudur ki bütün duygulardan önce gelir, karakterin özünü oluşturur. Sana güvenen, inanan, elini uzatan insanların elini yarı yolda bırakıyorsan, sırtını dönüyorsan, can evinden vuruyorsan, yalan söylüyor, ihanet ediyorsan özünü kaybetmişin demektir.

Son günlerde gerek gerçek hayatta gerek sosyal medyada herkes şikayetçi, kimse kimseye güvenmiyor, kimseye güvenilmeyeceğinden bahsediyor ve güvenilecek insan arıyor.

Oysa güven önce insanın kendinden başlar, duruşuyla, karakteriyle, özüyle, sözüyle, doğruluğuyla, dürüstlüğüyle kendine güvenir, kendinden emin olur sonra çevresine güvenir ve güven verir. Kendine güvenmeyen, güven vermeyen insan kimseye güvenmez, güvenemez... Acabalar başlar... Acabalar virüs gibi içerisine bir kez girmişse, yer bitirir insanı, zihniyle savaşır, kendiyle mücadale eder. Vicdanını rahatlatmak için bahaneler arar bulduğu bahanelerle ancak kendini oyalar kendini kandırır bir süre... Sonra gün gelir pes eder, son bir çırpınış son bir haykırış fayda etmez, ne yapsa susmaz susturamaz içindeki sesi...İşte o zaman hayat biter yok olur, yaşamakla yaşamamak arasında fark kalmaz...

Güven onurdur... İnsan onuru için yaşar, onurunu kaybetmiş insan yaşamıyor demektir!

Güven dolu, onurlu günlere...